Języki celtyckie – walijski

W rodzinie języków indoeuropejskich istnieje niewielka grupa nazwana grupą języków celtyckich. Należą do niej języki irlandzki, szkocki, bretoński, kornwalijski i walijski. Do zapisu współczesnego języka walijskiego stosuje się alfabet łaciński.

Język pisany odpowiada wymowie, a więc ma charakter fonemiczny. Ma dość nietypowe zasady ortograficzne, nie istnieje w nim odmiana przez przypadki, jest rodzaj męski i żeński oraz liczby. Każdy język posiada własne indywidualne cechy, ale ma również takie, które upodabniają go do innych z tej samej grupy językowej.

Spośród niewielu celtyckich do języka walijskiego najbardziej podobny jest bretoński i kornijski. Z pewnością o bliskości decydują również, występujące we wszystkich językach z grupy celtyckiej, mutacje spółgłoskowe, które zmieniają początek wyrazów. Należą do nich charakterystyczny przydech, złagodnienie i unosowienie.

Język kornijski nie funkcjonował przez kilka stuleci, aż w XX wieku postanowiono go przywrócić do życia. Coraz więcej osób poznaje i uczy się go, a jest to zasługa wielu akcji przeprowadzonych na rzecz powrotu tego języka. Nad tym wszystkim czuwa specjalna komisja językowa dbająca o to, by w jak najszerszym zakresie rozpowszechnić kornijski w mowie i piśmie.

Z językiem bretońskim ma się sprawa zupełnie inaczej. Z tego powodu, że używa go już coraz mniej ludzi, znikomy procent czterdziestolatków, uznano go za język bardzo poważnie zagrożony. Czy zajmie się nim grono odpowiedzialnych osób, jak w przypadku kornijskiego?.